Δ ιάσωση της μεσαίας τάξης με οικονομικά και κοινωνικά αντίβαρα που επιβραβεύουν την υπευθυνότητα, την αριστεία, τη δημοκρατική συμμετοχή, τη φορολογική συνείδηση, τον εθελοντισμό, την ευνομία. Διεύρυνση της κοινωνικής βάσης και συμμετοχή της γενιάς των εργατών γνώσης που δυσπιστούν και καλούνται να επιβιώσουν χωρίς τα εφόδια των baby boomers και της γενιάς του Πολυτεχνείου, της γενιάς 30-45 που έχει διαφορετικές πολιτικές αναφορές και αναπαραστάσεις για τη ζωή, την εργασία, την εκπαίδευση, τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Είναι η γενιά της δυσπιστίας που ζητά αποτελέσματα και μεταρρυθμίσεις, ώστε να μη γίνει η χαμένη γενιά του Μνημονίου.

- Ανάπτυξη που δίνει τέλος στον παρασιτισμό και ανοίγει τα σύνορα, αξιοποιεί τους πόρους βιώσιμα, δίνει χώρο στη δημιουργία, την εκπαίδευση, την καινοτομία, την αξιοκρατία και την αποτελεσματικότητα του κράτους, ώστε η προσέλκυση επενδύσεων, η επανεκκίνηση της εγχώριας επιχειρηματικότητας να συνδυαστεί με τη συμμετοχή της νέας γενιάς στη νέα οικονομία και στο νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό πρότυπο.

Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες

- Ριζική αλλαγή του κράτους ώστε να πάψει να είναι βαρίδι αντι-αναπτυξιακό και αντι-κοινωνικό και να συσπειρώνει εγωιστικά συμφέροντα: από τη μία διαφάνεια και λογοδοσία μέσα από θεσμικές και τεχνολογικές δικλείδες και από την άλλη δίκαιη κατανομή και αξιολόγηση του προσωπικού, ώστε σταδιακά να πάμε σε νέες καλύτερες υπηρεσίες. Είναι ήδη γεγονός ότι εξαιτίας της οικονομικής δοκιμασίας που υφίσταται η ελληνική οικογένεια, η χρήση των δημοσίων υπηρεσιών υγείας και παιδείας αυξάνεται. Η ριζική και δίκαιη αλλαγή του κράτους είναι το πεδίο δοκιμασίας για την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη φαυλοκρατία και την πελατοκρατία.

- Εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ευνομίας και της δημόσιας ασφάλειας. Δε νοείται δίκαιη αλλαγή χωρίς εφαρμογή και τήρηση των νόμων. Η πυραμίδα της ορθής εφαρμογής έχει στην κορυφή την πολιτική εξουσία που πρέπει να δίνει το παράδειγμα.

- Επαναθέσμιση της κοινωνίας και της Πολιτείας με βάση τη λογοδοσία, περισσότερη δημοκρατία και τον κοινωνικό έλεγχο. Όλες οι αλλαγές θα μείνουν στη μέση και θα παραμείνουν κενά γράμματα αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν τις υπερασπίζονται και δεν τις προστατεύουν καθημερινά. Στη δημόσια σφαίρα και την κοινωνική συμπεριφορά επικρατούν εγωιστικά πρότυπα, αντικοινωνικές συμπεριφορές, κρατικίστικες αντιλήψεις, συντεχνιακές λογικές που δεν βοηθούν την απελευθέρωση υγιών δυνάμεων και στην ουσία υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο τη δημοκρατία. Χρειαζόμαστε μια επαναθεμελίωση των πραγμάτων, της δημοκρατικής συμμετοχής, του περιεχομένου των ατομικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων, των υποχρεώσεών μας απέναντι στην πολιτεία και τον συνάνθρωπο, των ορίων που θέτει η καθημερινή μας συνύπαρξη και συνδιαλλαγή, των ευθυνών μας ως πολίτες απέναντι σε μια κοινή δοκιμασία.