Συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» (έντυπη έκδοση 29|12|2017)
Η ειρήνευση στην Μέση Ανατολή είναι καυτό ζήτημα με συνέπειες στην ευρύτερη περιοχή. Το ίδιο οι εξελίξεις στη Τουρκία. Στην Ευρώπη ανοίγει η συζήτηση για τη νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ και τη Ευρωζώνης. Στο εσωτερικό της χώρας κρίσιμο ζήτημα είναι η οικονομία! Ο ρυθμός ανάπτυξης, οι Τράπεζες και η διαχείριση των κόκκινων δανείων, η έξοδος μας στις αγορές, καθώς και η τύχη των μεγάλων επένδυσεων!
Όλα αυτά σηματοδοτούν και την τύχη της απασχόλησης, του κοινωνικού κράτους και τελικά της ανακούφισης των φτωχών στρωμάτων και την επανεκκίνηση της προσπάθειας των μεσοστρωμάτων να επιχειρήσουν την ανασύνταξη της επαγγελματικής και προσωπικής τους ζωής.
Όπως καλά γνωρίζετε, τις πρόωρες εκλογές τις αποφασίζει αποκλειστικά και μόνο ο εκάστοτε Πρωθυπουργός αξιολογώντας συνήθως τις πιθανότητες εκλογικής επιτυχίας κόμματος του. Το αφήγημα του κ. Τσίπρα για την «απελευθέρωση από το μνημονικό ζυγό» επιδιώκει αφ’ ενός το χτίσιμο της εικόνας του αποτελεσματικού πρωθυπουργού και ταυτόχρονα της υπόσχεσης ότι η επόμενη μέρα συνιστά αλλαγή στη ζωή των ανθρώπων. Με αφετηρία αυτή την επιδίωξη, θα αποφασίσει τις εκλογές. Ωστόσο έτσι κι αλλοιώς έχουμε εισέλθει σε μια μακρά και πολωτική προεκλογική περίοδο.
Το τραγικό συμβάν της Μάνδρας πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο υπολογισμού για τον τρόπο διαχείρισης του και ταυτόχρονα προγραμματισμού, δράσης. Άμεση κατασκευή συμπληρωματικών η νέων υποδομών. Χρειαζεται με τη συνεργασία, νομοθετικής, εκτελεστικής εξουσίας και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η επίλυση όλων των προβλημάτων για την ταχεία έναρξη και ολοκλήρωση αντιπλημμυρικών έργων. Προτείνω επίσης οι υπηρεσίες να πραγματοποιούν μαζί με την Αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες ασκήσεις ετοιμότητας και διαχείρισης κρίσεων. Έτσι γίνεται συμμέτοχος ο πολίτης και αποτελεσματικότερο το κράτος. Φανταστείτε να ξέσπαγε η καταιγίδα την ώρα προσέλευσης των παιδιών στα σχολεία; Μιλώ για έναν εφιάλτη!
Παρά τις συνέπειες της κρίσης, τα θεμέλια της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας παραμένουν ισχυρά.
Η ρητορική του μίσους, του διχασμού του «Εμείς ή Αυτοί», η επίθεση στους θεσμούς έχουν κοντά πόδια.
Μάλλον απευθύνονται σε ένα πολύ πια περιορισμένο ακροατήριο σε μια προσπάθεια να περισωθούν τα αντιμνημονιακά προσχήματα της περιόδου που ονομάστηκε… αυταπάτες.
Είναι δημοκρατικό καθήκον όλων μας η διαρκής επαγρύπνηση και υπεράσπιση των θεσμών. Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο κτίριο του Εφετείου αποτελεί ακόμη ένα κρίκο στην αλυσίδα της εγχώριας τρομοκρατίας.
Χωρίς δεύτερη συζήτηση, καθήκον του κράτους δικαίου αποτελεί η εξιχνίαση της εγκληματικής αυτής επίθεσης εναντίον της δημοκρατίας.
Το ίδιο ισχύει και για παλιότερες μη εξιχνιασθείσες επιθέσεις. Χρειάζεται οι αρμόδιες υπηρεσίες να λειτουργήσουν μεθοδικά- αποτελεσματικά και να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Οι πολλές διαφορετικές απόψεις και πολιτικοϊστορικές αφετηρίες αποτελούν τον πλούτο του νέου εγχειρήματος. Είναι ασφαλώς στοίχημα το να συνοδοιπορήσουν όλοι μαζί και να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον με την ποικιλία των ιδεών, των χρωμάτων ακόμη και των επιμέρους διαφωνιών.
Το ξεκίνημα υπήρξε ελπιδοφόρο. Τώρα είναι στο χέρι όλων η ελπίδα να μετατραπεί σε ένα ζωντανό, δυναμικό και φιλόδοξο πολιτικό σχηματισμό που εκπροσωπεί τα φτωχοποιημένα στρώματα της κρίσης, τις χιλιάδες των συμπολιτών μας της μεσαίας τάξης και των νεόπτωχων καθώς και της νέας γενιάς που επιτέλους θέλει να ανοίξει την πόρτα της ΕΡΓΑΣΙΑΣ και της αυτοπραγμάτωσης.
Μια ισχυρή πολιτική δύναμη έχει αποφασιστική παρέμβαση στις τύχες της χώρας. Ένα ισχνό και αδύναμο κόμμα ουσιαστικά δεν υφίσταται.
Άρα λοιπόν, η ερώτηση σας έχει νόημα αν το κίνημα αλλαγής είναι ρωμαλέο. Τότε μάλλον σε άλλους θα απευθύνετε αυτή την ερώτηση.
Και επειδή σήμερα παρά ποτέ έχουμε ανάγκη τις συνεργασίες, ο ρόλος μιας ισχυρής πολιτικής δύναμης στον προοδευτικό χώρο είναι μόνο ωφέλιμος για την Ελλάδα.
Ο εκλογικός νόμος καθορίζει την πορεία της χώρας. Πάρτε για παράδειγμα τη Γαλλία, που αν αντί για προεδρικό σύστημα δυο γύρων είχε κοινοβουλευτικό σύστημα.
Ο πολιτικός χάρτης θα ήταν ολωσδιόλου διαφορετικός. Συνεπώς είναι θεμελιώδες ζήτημα και απαιτείται ευρεία συννενόηση. Υπήρξε ατυχής η ενέργεια της κυβέρνησης να αιφνιδιάσει τα κόμματα εισάγοντας το νόμο που τελικά ψηφίστηκε ως «απλή άδολη αναλογική»!
Το εκλογικό σύστημα δεν είναι ιδεολογικό ζήτημα αλλά ούτε και ζήτημα εποχικής ενασχόλησης. Χρειαζόμαστε ένα εκλογικό σύστημα περισσότερο αντιπροσωπευτικό, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της επόμενης περιόδου, με πολλαπλές επιλογές στον πολίτη, με έμφαση πρωτίστως στον αστικό ιστό της περιφέρειας και του λεκανοπεδίου, με ισχυροποίηση των δεσμών σε τοπικό επίπεδο μεταξύ πολιτικού και ψηφοφόρου- πολίτη.
Αν γνώμονας της πολιτικής μας οι παραπάνω αρχές, τότε το μοντέλο της τερατώδους Β΄ Αθήνας είναι παντελώς ανεπίκαιρο, μη αντιπροσωπευτικό μα κυρίως παραβλέπει μια θεμελιώδη προτεραιότητα της σημερινής πολιτικής για την οποία ειναι ελλειμματικά όλα τα κόμματα:
Την αστική πολιτική, δηλαδή, την πολιτική για τις πόλεις μας. Φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τη Β΄ Αθήνας αλλα και πολλές αλλες περιφέρειες.