Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ
H χώρα έχει ανάγκη από δυο σχέδια που πρέπει να εκπονηθούν και να εφαρμοσθούν σύντομα.
Τα σύνορα της Ευρώπης φυλάσσονται από φράκτες σε τρίτη χώρα, τα Σκόπια. Στον χάρτη των ροών, στην καλύτερη περίπτωση η Ελλάδα είναι μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ Τουρκίας και Ευρώπης. Στην χειρότερη είναι ενδοχώρα της Τουρκίας. Κοιτώντας με ένα στενό πρίσμα διμερών σχέσεων αντιπαλότητας, ποτέ η Ελλάδα μετά το 1897 δεν βρέθηκε σε τόσο μειονεκτική θέση, τόσο εξαρτώμενη από τις διαθέσεις της Τουρκίας, προσθέτει ο πρώην υπουργός.
Αυτή είναι η καθαρή πραγματικότητα χωρίς εξωραϊσμούς και χωρίς αναθέματα. Μετά τις Βρυξέλλες , το τρομοκρατικό χτύπημα κάνει ακόμη πιο προβληματική την εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη ώστε σκέψεις για αναζήτηση ευθυνών, τηλεοπτικές αναλύσεις και μικρές κομματικές νίκες είναι εντελώς περιττές.
Χάθηκε ακόμη μια μάχη. Έχουμε όμως την ευθύνη να κερδίσουμε τον πόλεμο. Τον πόλεμο της Ευρώπης και της Ελλάδας. Για να επιβιώσουμε και να ξεφύγουμε.
Σχέδιο φρούρησης των συνόρων και νέας πολιτικής εσωτερικής ασφάλειας. Έχουμε από πέρυσι νέες πραγματικότητες, νέες απειλές. Χρειαζόμαστε αναδιάταξη των σχεδίων ασφάλειας.
Σχέδιο συμβίωσης –όχι φυλάκισης- με τους πολλούς-ενδεχομένως πάρα πολλούς- πρόσφυγες και μετανάστες που θα μείνουν για μεγάλο-σήμερα απροσδιόριστο- χρονικό διάστημα στην χώρα.
Τα σχέδια πρέπει να εφαρμοσθούν με προσήλωση και μέθοδο.
Να δώσουμε το σήμα ότι είμαστε κράτος που ορίζει τις τύχες του, που εγγυάται την ασφάλεια, τηρεί τις συνθήκες και εκπληρώνει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές. Το σήμα είναι απαραίτητο να σταλεί στην εμπόλεμη Ευρώπη. Το μήνυμα είναι απαραίτητο να εμπεδωθεί από τους πολίτες της χώρας. Με έργα, με συνέπεια , με ρεαλισμό.
Η γειτνίαση αλλά και οι ροές των πληθυσμών από τις πλέον επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη δημιουργούν επιπλέον κινδύνους για την εσωτερική μας ασφάλεια. Η δε απομόνωση μας από την υπόλοιπη Ευρώπη δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες απειλές.
Ο σεβασμός των προσφύγων και μεταναστών ξεκινά από την υποχρέωσή μας να τους λέμε την αλήθεια. Έχουμε χάσει –όπως και η Ευρώπη- στην μάχη της ενημέρωσης και προπαγάνδας. Πληροφορούνται και ενημερώνονται στα κινητά τους-το όπλο πορείας τους , την πυξίδα τους- από τους διακινητές, τον ΙΣΙΣ, κάθε λογής φήμη, ιδιώτη ή επιτήδειο.
Καιρός είναι να τους σεβαστούμε στην πράξη.
Σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια δεν χωρούν ιδεοληψίες αλλά ούτε και αυθαιρεσίες κρατικού αυταρχισμού. Έχουν δίκιο για παράδειγμα οι ΜΚΟ να αντιδρούν στον περιορισμό του δικαιώματος ελεύθερης διακίνησης των προσφύγων-μεταναστών και άρα να αντιδρούν στα κέντρα κλειστού τύπου. Έχουν δίκιο από την σκοπιά τους και τους κανόνες διεθνούς δικαίου για το άσυλο.
Έχει επίσης δίκιο και απόλυτη υποχρέωση κάθε κράτος να εξασφαλίζει την χωρική του ακεραιότητα αλλά και την ασφάλεια των πολιτών του. Σε έκρυθμες καταστάσεις, μπορεί να χρειάζεται η οριακή χρήση έκτακτων μεθόδων. Υπάρχει και δίκαιο πολέμου.
Σεβόμαστε και δεν αντιδικούμε με τις ΜΚΟ. Θέλουμε την συνδρομή , τη συνεργασία και την εποπτεία τους. Όσο περισσότερο γίνεται. Κι έχουν την ευγνωμοσύνη μας για όσα έκαναν και κάνουν. Η δημοκρατία όμως, που οι ΜΚΟ είναι θεσμός και μέρος της, έχει κι αυτή τους κανόνες της.
Δεν χωρούν ιδεοληψίες γιατί είναι αντιπαραγωγικές. Για παράδειγμα το δίλημμα ανάμεσα στη μη χρήση βίας για εκκένωση από τη μια και στο ενδεχόμενο θανάτου παιδιών στην Ειδομένη από την άλλη είναι απλουστευτικό, τραγικά ηττοπαθές και επικίνδυνα λάθος. Και σε λάθος ερώτημα υπάρχουν μόνο κακές απαντήσεις κι αποτελέσματα. Στην Ειδομένη οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν που θέλουμε να τους πάμε και γιατί. Με το φόβο κι από την απελπισία αντιδρούν. Επίσης δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλο οι 25ρηδες από μια χώρα και άλλο οι οικογένειες από μια άλλη. Δεν μπορούν να ανακατεύονται αλλά ούτε και να έχουν την ίδια μεταχείριση. Χρειάζεται γρήγορα να διαχωρισθούν, να ενημερωθούν, να μεταφερθούν. Πριν ξεφύγει η κατάσταση. Μοιρολόγια για τις ευθύνες της Ιστορίας , λογισμοί για την χαμένη τιμή που ανακτήθηκε στην Ειδομένη είναι εκτός θέματος. Ακόμη και για τα πιο σκληροπυρηνικά κομματικά ακροατήρια.
Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο συμβίωσης με τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Ο ανθρωπισμός μας θα κριθεί, όπως και η επινοητικότητα, ο ριζοσπαστισμός και η δημιουργικότητα από την εκπόνηση και εφαρμογή του σχεδίου. Τα υπόλοιπα είναι παρακμή σε παράθυρα και αφροί σε εκπομπές. Ενδεικτικά αναφέρονται:
Τα παραπάνω είναι ρεαλιστικές προοπτικές που ζητούν ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους για να υλοποιηθούν. Ανθρώπινο δυναμικό η χώρα διαθέτει. Οικονομικούς πόρους η Ευρώπη παρέχει. Η δουλειά της κυβέρνησης και του κράτους- όχι εύκολη, όχι συνηθισμένη- αλλά ελπιδοφόρα, αισιόδοξη και αντάξια των συνθηκών θα είναι να εκπονήσει σχέδιο, να αλλάξει όπου χρειασθεί το νομικό πλαίσιο , να εξασφαλίσει διαφάνεια, μετρησιμότητα και δημοσιότητα στην διαχείριση, να συντονίσει, να εκχωρήσει, τελικά να διοικήσει.
Δηλαδή να οραματιστεί και να δράσει με τόλμη. Στο κάτω κάτω , θεωρητικά, αυτό είναι αριστερά.
Δημοσιεύτηκε στο iefimerida.gr